वरद लक्ष्मी व्रत पूजन

॥ वरद लक्ष्मी व्रत पूजन॥ इतर सवतांमाणेीवरदलमीतआहे . वरदलमी ही दे वता ऎयाची आहे ी . या तानेधन, संपी वै भव ातहोते.पु राणामयेआदश, जगदंबे चपलवेधूनघेणारेअसेवणन आहे ववधअवतार जगदं बेने . धारण केलेयातील एक प हणजेलमी.आपयाभांनावरदे ऊन, सुखसमृ, वै भव मुहतेदानकरते . दे वादकां आणऋषमुननीसुा“ीवरदलमी”हणू नी न तची तुतीके ली आहे.या वरदलमीची मनभावेभ करणायाया घरामयेधनधाय यां ची समृहोऊन संतती भायशाली बने लअसेीवरदलमीदेवीचे वचन आहे.यावे ळावणमहयातपौणमेला शुवार ये तो या पौणमे पासू न या ताला ारं भ करावा. ी वरदलमीची पू जा एकाहीक शकतात. एका चौरं गावरती कापड पसन यावर तांळ घालू न यावर कलशथापनाकेली जाते.

यावर ताहन ठे ऊनताहणाया मयभागीचतु भुज वरदलमी दे वीची तमा कवामू तठेऊन तची सोळा उपचारां नी पू जा केली जाते . दे वीला एकवीस कारची पी अपणकनएकवीसअनारसे अकवीस वडे , , घारगेकवा मोदक इ. पदाथाचे नैवे दाखवलेजातात. आरती मंपुपहणू न पुय ात कनदेणारी अशी कथा भभावानेवणकरावी. सुवासनीची खणानारळाने ओटभरावी. सयादवशी सकाळदही-भाताचा नै वेदाखवावा. नंतर वसजन करावे .

 वरद लक्ष्मी सार्थ कथा

 सूतउवाच ॥ कैलासशखरे मंदारपीठेवां रयेनानागणनषेवते तेनानामणवभूषते॥१॥ रनपीठे सुखासीनं शंकरं पछगौरीसं लोकशं करं॥ तुापरानुहकायया ॥२॥ पावयु वाच ॥ भगवान्सवलोकेशसवभू ॥ तहतेरत ॥

यहयमदंपुयं तदाचवममानघ ॥३॥ वरदलमीतं चाततमेूहजगभो॥शंकरउवाच ॥ तानामुमं नामसवसौभायदायकं॥ सवसं पकरंशीं पुपौवधनं॥४॥ शुलेावणकेमासे पौणमायां तदारयतं तुभागवे ॥ नायामहालमचपू जयेत्॥५॥ ीगणे शाय नमः ॥ सू त शौनकादऋषनासां " पू वनाना कारया मणगणां गतात नी शोभायमान, सभोवती वीरभादगणां नी से वत, अतरमणीय अशा कैलास पवताया शखरावर ॥१॥ रनजडीत सहासनावर सवलोकां चेने करणारेीशं हमी कयाण कर वराजमान झालेआहे त; हेपान, सवलोकां वर अनुह करयाकरता यां ना पावती करतेक, ॥२॥ हेभगवन्शं करा, आपण सवलोकां चेवामी आहात व ाणमाांया कयाणाथरांदवस झटत आहात. आपणसवामयेअसूनआपलेठकाणी पातकाचा ले शसुा नाही, तरी आपणाला मी पुयकारक अयं त गुतगोवचारते ; ती मला आपणकृपा कनसां गावी ॥३॥ ती गोही क, हेजगभो, एकवरदलमीनावाचे त मी ऐकलेआहे . याचा वधी आणमहमाकाय तेमला सवतर सां गावे . " पावतीचा हा ऐकून शंकर हणतात, " हेपावती, वरदलमीत हेसव तां मयेउमतअसूनअयंतसौभायदे णारेअसे आहे.ा ताचेआचरणकेलेअसता तकाळ सव कारची सं पीातहोते.पुपौाद सं ततीची वृ होते . ॥४॥ हेपावती, यावे ळावणातीलपूणमे सशुवार येतोया पूणमे पासू न यांनीया महालमीचे ( वरदलमीचे)पू जेला आरं भकरावा ॥५॥ पावयु वाच ॥ वधनाकेनकतं कथमाराधतापू वसाभूसं तकानामदे व ता ॥ तुमानसा ॥६॥ ईरउवाच ॥वरदलमीतं पुयं वयामृणुपावत ॥ कथंवं चचकोरातदधीनाभवयस ॥७॥ कडयनामनगरे सवमं डनमंडते

हेमाकारसहते चामीकरगृ होवले॥८॥ तचाणीकाचचानामेतवुता॥ मंजु पतभरतासावीूशुरयोमता॥कलानधसमा पेसततं भाषणी ॥९॥ तयाःसचेनलमीःवंगतातदा॥ एहकयाणभंते वरलमी सादतः ॥१०॥ हेऐकूनपावती पुहा वचारते , " दे वा, या ताचा वधी काय, दे वता कोण आहेवपू वकोणी, कोणया कारेयाचे आचरणकेलेतेसवसां गावे शंकर हणतात, " हेपावती, अयं . " ॥६॥ त पुयकारक वरदलमीताचा इतहास मी तु ला सां गतो. हेसु तूहीया दे वीया आराधने ं दरी, त कोणया कारेतपर होशील ते ही कथन करतो. ॥७॥ कडयनावाचेएकनगरअसू न या नगरात याया सभोवताली सु वणाचा कोटा आहेआण अनीमाणे तेजःपु ं जअसेएकमंदर होते . ॥८॥ या मंदरात चामती नावाची एक सवलोकां यात अशी ाणीराहातअसे त . ही णपनीसततपतभवषयीतपर, महापतता, सासू सासयावर अयं त ेमकरणारी होती. तची कां ती चंामाणेअसू न तचेभाषण फार मंजु ळहोते . ॥९॥ तचेसदासवकाळ सचवपवआचरण पानयलमीतयावातआलीआण हणाली, " हेचामती, इकडेये सादाने . वरदलमीया तुझेकयाण असो ॥१०॥ नभोमासे पौणमायां नातांते भृगोदने ॥ आरधंतंतमहालयायतामभः॥११॥ सुवणतमाकुयाचतु भुजसमवताम्॥ पूवगृ हमलं कृयतोरणै तनेभागवे वारे रं गवलकैः॥१२॥ नवभां डसमवतम्॥ गृहं चपूवदभागे ईशायां गोधू मा वावशे षतः ॥१३॥ थसंयाकाभू मौनयपूजये संथायकलशं ततंलैवासमाभरे ते॥ त्॥१४॥ पुपाणचवनयसुवणपेतः॥ पलवांवनयवेणाछाायनतः॥१५॥

तुला मी एक गोसां गतेती ऐक. या वे ळ ावणाया पौणमे ला शुवार ये ईल या वे ळतो दवस थनघालवताढअंतःकरणानेवरदलमी नावाया तास तूआरं भकर. ॥११॥ चतुभु जअशीसोयाची लमीचीतमाकरावी. आपलेघर वछकरावेवसगळकडेतोरणेबां तशाच ववधरं गांया रां धावी. गोळया काढाात. ॥१२॥ या दवशी पू जेकरता नवी भां डी यावीत. पू जागा पू वदशेलाकवा ईशाय दशे ॥१३॥ भूमीवर वतककाढू न यावर एकशे करावी व यावर नवा कलश ठे जेची ला असावी. र गहाची राशी वूनयात तांळ भरावे त आणकलशाभोवतीवेगु ं डाळावत. ॥१४॥ या कलशावर अने ककारचीफुलेवाहावी. यावर सोनेवाहावे व अनेककारचीपी वानयावर ठेवलेया पू णपाावर वपसरावे॥१५॥ तमांथापयेपू जयेच यथावध ॥

पंचामृतेनपननंकारेयेमंतःसुधीः॥१६॥शुनानंततःकृवादेवीसूेनवैततः॥अ्गंधैःसमययपलवांसमययेत्॥१७॥अथवटबवादचूतदाडममलकाः॥तुलसीकरवीरैकेतकैंपकैतथा॥१८॥ऐतेषांपमादायएकवशतसंयया॥नानावधानपुपाणमालयादनवैततः॥१९॥धूपदपैमहालमपूजयेसवकामदां॥पायसंसवमंचसवभयैसंयुतम्॥२०॥हेसुबुेचामती,यापूणपाावरसोयाचीचतुभुजलमीचीतमासमंकथापनकरावीवतचीपूजाकरावी.पंचामृतनानघालावे.॥१६॥देवीसूानेशुपायाचामहाभषेककरावा.वांदउपचारअपावेत.देवीलाअगंध,चंदन(हळद,कुंकू,सौभायेसुवासकवगैरे)अपणकरावीत.ववधकारचीपीअपणकरावी.॥१७॥तीयेणेमाणे-पपळ,वड,बेल,आंबा,डाळबी,मोगरी,तुलसी,कहेर,केवडा,चाफाआदएकवीस जातची पानेये कएकवीसमाणेवाहावीत. मोगरी इयादनानाकारची सु वासकफुलेसमपण करावीत. ॥१८॥ ॥१९॥ तसेचसु वासकधूप,दप आदकनइ्कामपू ण करणाया्ां नी महालमीचेपू जनकरावे . नं तर नैवेाकरता उम कारचा पायस, भोजनाचेभय, भोय, चोय, लेआदयु॥२०॥ एकवशतसंयाकैरपू पैयवेदये त ॥ पुनःपं चैवते तलयथतुवनपेत्॥२१॥ उपचारै बवधैनानासमानकैतथा ॥ देैसवसमयाथवरमं नृयगीतादसहतं चयाचये त्॥२२॥ देवसंाथयेयं॥ उमासरवतीधाी शचीचयवादनी॥२३॥ एताभकृतं सयतंसवसमृदं॥मपू जातकतावरंदामामकांतं॥२४॥ चामतवाच॥ नमामवरलमवामागतां परमेरीम्॥ नमतेसवलोकानां जनमैपुय मू तये॥२५॥

तसेचएकवीस अनारसे , वडे , घारगे वा मोदक इयादचा नै वेतयार कनदेवीला समपण करावा. नैवेास जो पदाथसमपण केले ला असे पाच दे वयापुढेठे वावे लयातून त आणबाकसादहणून आपणयावा॥२१॥ यथाशराजोपचार, नानाकारचेशे षोपचार दे समान -पू वीला वकसमपणकनशरणजावेआणइ वरहे तूचीदे वी पाशी ाथना करावी. ॥२२॥ शयनुसार नृय, गायनवादन करावे हणूनाथना करावी ॥२३॥ हेयभाषणी चामती, पू . लमीची गाणी वउमा, सरवती, सावी, इंाणी इयादहेसमृदे णारेत यथासां ग केलेव यामु ळेया मोठया अधकारास पोहोचया, याचमाणेतूमाझेपू जनकेलेअसता मी तु मनोरथ पू णकरीन, पाहजेतो वर दे झेसव ईन. ॥२४॥ यामाणेवरलमीनेचामतीस वां त दला असता ती चामती हणाली, " हेवरलमी परमेरी, तूसवजनां ची जननी आहे त. तूपुयमू तइथेगट

झालीआहेस,तुलामीनमकारकरते.॥२५॥शरयेजगंोवणुवथलथते॥वयावलोकताीयामुासासंकटाणात्॥२६॥जमांतरसहेषुकमयासुकृतंकृतं॥यतवपादयुगुलंपयामहरवलभे॥२७॥एवंतुतासाकमलाहयचबवरान्॥दवाचामततवाथायसाणात॥२८॥तसवकथयामासबधूंनांपुरततथ॥ुवातेबंधवःसवसाधुसावतचाुवन्॥२९॥तथैवकरवामेततदागमनकांणी॥भायोदयेनसंातंवरलमीदनंतदा॥३०॥हेशरणागताचेरणकरणाया,हेजगपूये,हेीवणूयावथलावरनरंतरवासकरणारे,जलातूंएकवारकृपाीनेअवलोकनकेलेसतीतकाळसवसंकटांपासूनमुझालीचयातशंकानाही.॥२६॥मीपूवयासहावधीजमांतकाहीतरीपुयाचासंचयकेलाअसेलतोअसेक,यामुळेहेहरवलभे

आजमीतुझेचरणकमल पाहात आहे . " ॥२७॥ यामाणेचामतीनेगौरवपू वकतुतीकेली असता जगदंबावरलमी हाय कनअनं त वर देतीझाली. असेवपानचामतीतकाळमोठयागडबडीने जागी झाली ॥२८॥ आणआपयासवआतवगालाहेआनं ददायक व कथनकेले . तेऐकताच " छान छान, फार उम " असे सवहणाले॥२९॥ नंतर वरलमीनेसां गतयामाणेहेत करयाचा या सवानी सं कपकेला आणावणातीलपूणमा शुवारी केहा ये ईल याची मागतीा करीत बसली. याया सु दैवाने लवकरच ावणाचीपूणमा शुवारी आली॥३०॥ नंलै यः सवदनानमलावाससः॥ नूतने ःपू णकुं भेसं पासनेपकरे पूयचयं॥३१॥ सवलोकैकपूजते॥ नारायणये देवसुीताभवसवदा ॥३२॥ मंे णाने नकलशेउपचाराननुममै ः ॥

यवाचदणेहतेवरसूं दःयाः॥३३॥ अदानरतानयं बंधु पोषणतपरा ॥ पुपौै परवृ ताधनधायसमवता ॥३४॥ ततोदे वीसमीपे तुतंतीकृ तमं सादे नमुाहारवभूषता ॥३५॥ ः गला ॥ शवदेाः मग या दवशीचामतीसहतया आतवगातील सवयासमुेनेवछ,सुंदर,ववधउं धारण कन(तनेपू ची वे वसांगतयामाणेघर वछ सारवू न, तोरणेबां धूनउमरां राशीवर तां दळां नी भरले यावर सु वणतमामां गोळकाढू न ) गहाया ला कलशथापनकन डूनयथावधी वर -लमीची पूजा कनाथनाकरतात -॥३१॥ " हेकमलासने , हेहातात कमळ धारण करणारे सवलोकापूये , हेनारायण ये , हेदे आमयावरीतीकरणारी अशी हो " ॥३२॥ ( पासने)या मंानेपू , हे वी, तूनरं तर जेया उपचारातील ये क वतूअनुमानेकलशात टाकूनवरलमीची पू जा कनयांनीउजाहातात वरसूदले॥३३॥

वरलमीया सादानेचामती सअं तःकरण होऊन ुधतां ना अदानकरयावषयी व आतकुटु ंबीवगाया पोषणावषयी तपर झाली. ॥३४॥ नंतर ती या दवसापासू न नयमंगलवे ष धारण कन देवीया सध बसूलागली. यामाणेवरलमीचे ठकाणी तची भजडयामुळेतलामोठमोठाले मोयां चेहार व जवाहराचेअलं कार अं गावर धारण करयासारखेवै भव ातझाले.॥३५॥ वपदं समयाजमु हसयवरथसंकुला ॥ अयोयंकथयामासीयाचाम ततदा॥३६॥ इदं गुमदंसयं नरोभाणपयत॥वयंचामतम यानपलधामनोरथान् ॥३७॥ पूयाचामतैवभूवाभायवतीचरं॥ एषाचामतःसावीासामयोषतां॥३८॥ इहमानु षलोकेहतं कायसुवतरं॥ तंपुयकरं चैवकु या भयाकरोतवपु पुरःसरं ॥३९॥ लाभोगााययंजेत्॥४०॥

ता नामुमं पुयं वरलमीतंशु भं॥ तकृते ननरोनारीपयांवगगमयत ॥४१॥ य इदंृ णुयायंवाचयेासमाहतः ॥ धनधायं समाोतवरलमीसादतः ॥४२॥ इतीभवयोरपुराणे ईरपावतीसं लमीतकथासमाता॥ीरतु॥ शेवटतचेवै वादे वर भव इतकेवाढलेकतला या या ठकाणी जायाचेअसे लतेथेते थेती सोबत ही, घोडे , रथ यां नी युअशामोठया थाटानेजाऊ लागली. नं तर तया यानरनराळया मैणी, तु एवढेवै भव कसेातझालेहणू वेळचामती यां न वचारीत, या ना मोठया े मानेहे ला वरलमीचेत सां गत असे.॥३६॥ सूतसां गतात, यावन हेत खरोखर अयं त गु आहे.याचेजो कोणी मानव आचरण करील तो आपलेअयंतकयाणझाले लेपाहील. चामती तर या तानेसवलभमनोरथां ना पू णझाली ॥३७॥ नंतर या वरलमीया पू जेनेती सवलोकां त पूज्य होऊन चरकालपयत मोठेवै भव पावली. आण तने या या मैणकडूनहेतकरवलेयाही आपयामाणेीमान्झाया असेतनेपाहले ॥३८॥ याकरता हेपुयकारक त सवयां नी सवतर भपूवककरावे . ॥३९॥ जेहेभनेआचरणकरतीलयां ना वपु लभोग व अखंडलमीची ातीहोईल ॥४०॥ हेसवतां मयेेअसेपुयकारकशु भवरलमीचे त जेनरनारी करतील तेआपया पायां नी वगास जातील. ॥४१॥ जेकोणी नय वथअंतःकरणानेहेवरलमीचे चरमुखावाटेगातील कवा वणारा ऐकतील यां चेघरी वरलमीया सादानेधनधायां ची समृ होईल ॥४२॥ ही भवयोरपु राणां संपू तगत वरलमीची साथकथा णझाली ॥ ीरतु॥ ीवरदलमी साथकथा समात

वरद लक्ष्मी पूजा PDF